การล่าสัตว์ยังส่งผลเสียต่อสัตว์กินเนื้อในที่อื่นๆ ในโลกอีกด้วย ตัวอย่างเช่น ประชากร เสือพูมา (เสือภูเขา) ในอเมริกาเหนือและหมีสีน้ำตาลในยุโรป น่าเสียดาย เรายังพบว่าแม้ว่าวรรณกรรมจะกว้างขวาง แต่ก็มีอคติต่อบางทวีปและทั้งสายพันธุ์ที่ “มีเสน่ห์” หรือสายพันธุ์ที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การคุกคามที่ใกล้จะสูญพันธุ์ มีการวิจัยน้อยมากเพื่อวัดผลกระทบในวงกว้างของการล่าสัตว์ต่อระบบนิเวศ หรือการล่าสัตว์มีส่วนช่วยหรือลดทอนวิถีชีวิตของคนในท้องถิ่นอย่างไร
ในแง่ของการดำรงชีวิต การวิจัยจากแอฟริกาใต้และนามิเบียสรุป
ว่าการหยุดล่าสัตว์จะส่งผลเสียต่อโครงการอนุรักษ์และการดำรงชีวิตในท้องถิ่นโดยการสูญเสียรายได้หลักที่เกิดขึ้น นักล่ารางวัลใช้เงิน250 ล้านดอลลาร์สหรัฐในแอฟริกาใต้ในแต่ละปี
การล่าสัตว์เพื่อสันทนาการมีความสำคัญเป็นพิเศษในพื้นที่ที่การท่องเที่ยวเชิงนิเวศไม่ใช่ทางเลือกที่เป็นไปได้ เนื่องจากขาดโครงสร้างพื้นฐาน สัตว์ป่าหายาก หรือขาดแคลนทัศนียภาพที่งดงามเช่นเขตอนุรักษ์ทางเหนือ ส่วนใหญ่ ในบอตสวานา
ในแอฟริกาตะวันตกและแอฟริกากลาง มีข้อจำกัด หลายอย่าง เกี่ยวกับรายได้ที่การล่าถ้วยรางวัลสามารถสร้างได้ ซึ่งรวมถึงสายพันธุ์ถ้วยรางวัลที่เหลืออยู่ไม่กี่ชนิด เช่น สิงโต และนโยบายต่างๆ เช่น การห้ามนำเข้าถ้วยรางวัลของสหภาพยุโรป นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่ายสูงที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านภัยคุกคามจากการรุกล้ำและการบุกรุกพื้นที่เกษตรกรรม
ข้อจำกัดเหล่านี้หมายความว่ารายได้ที่เกิดจากการล่าถ้วยรางวัลไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายที่จำเป็นในการจัดการบล็อคการล่าอย่างมีประสิทธิภาพ การล่าถ้วยรางวัล เช่น ในแคเมอรูนไม่เพียงพอสำหรับการสนับสนุนที่มีความหมายต่อชุมชนท้องถิ่น
ในแง่ของผลกระทบในวงกว้างของการล่าสัตว์ต่อระบบนิเวศ เราพบหลักฐานที่บ่งชี้ถึงประโยชน์บางอย่างจากอเมริกาเหนือ ยุโรป และแอฟริกา หลักฐานส่วนใหญ่บ่งชี้ว่าการจัดการถิ่นที่อยู่ของนกล่าสัตว์นั้นส่งผลดีต่อสายพันธุ์อื่นๆ ในภูมิประเทศเกษตรกรรม ตัวอย่างเช่น ในอเมริกาเหนือ ค่าธรรมเนียมจากนักล่านกน้ำทำให้สามารถอนุรักษ์หรือฟื้นฟูที่อยู่อาศัยของนกป่า ได้มากกว่า 50,000 ตารางกิโลเมตร
อย่างไรก็ตาม การล่าสัตว์เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจอาจหมายถึง
การที่ผู้ล่าถูกฆ่าเพื่อหลีกทางให้สายพันธุ์เกมยอดนิยมถูกกักขังไว้ที่ความหนาแน่นสูงเกินจริงผ่านโปรแกรมการผสมพันธุ์และการแนะนำ
ในแอฟริกาใต้ ผลประโยชน์ที่เกิดจากการล่าแรดขาวเพื่อชิงถ้วยรางวัลทำให้เจ้าของที่ดินมีแรงจูงใจในการอนุรักษ์และฟื้นฟูสายพันธุ์นี้ในพื้นที่กว่า16,000 ตารางกิโลเมตร สิ่งนี้ช่วยอนุรักษ์สายพันธุ์และระบบนิเวศอื่นๆ
จำเป็นต้องมีวาระการวิจัยใหม่
แม้ว่าวรรณกรรมเกี่ยวกับการล่าสัตว์เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจจะกว้างขวาง แต่การวิจัยจะต้องขยายไปสู่สายพันธุ์ที่มีเสน่ห์น้อยกว่าและในทุกทวีปที่มีการล่าสัตว์เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ ตัวอย่างเช่น เราต้องการหลักฐานเพิ่มเติมมากมายเพื่อสนับสนุนหรือหักล้างข้อเรียกร้องบางข้อที่ว่าการล่าสัตว์เพิ่มปริมาณและคุณภาพของการอนุรักษ์
ในทำนองเดียวกัน ยังมีงานวิจัยจำกัดที่ตอบคำถามเกี่ยวกับความยั่งยืนของการล่าสัตว์เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ ใครได้ประโยชน์จากมัน และคนในท้องถิ่นรู้สึกอย่างไรกับมัน การประเมินบทบาทของการล่าสัตว์เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจในบริบทที่หลากหลายเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาแนวปฏิบัติในการอนุรักษ์และฟื้นฟูระบบนิเวศที่เท่าเทียมกัน ในขณะเดียวกันก็มีส่วนช่วยในการดำรงชีวิตและสอดคล้องกับค่านิยมของคนในท้องถิ่น
ถ่านเป็นแหล่งเชื้อเพลิงที่จำเป็นในหลายประเทศในแถบอนุภูมิภาคทะเลทรายซาฮาราของแอฟริกา โดยรวมแล้ว ภูมิภาคนี้ผลิต ถ่าน65% ของโลก โดยไนจีเรีย เอธิโอเปีย และกานาเป็นผู้ผลิตสามอันดับแรก ภาคส่วนถ่านมีการจ้างงานประมาณ 40 ล้านคนในภูมิภาคนี้ เกษตรกรรายย่อยมีหน้าที่รับผิดชอบในการผลิตถ่านส่วนใหญ่ และเป็นเครือข่ายความปลอดภัยที่สำคัญสำหรับผู้ผลิตส่วนใหญ่
คนโดยเฉลี่ยในทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาใช้ถ่าน 0.69 ลูกบาศก์เมตรต่อปี ซึ่งมากกว่าปริมาณเชื้อเพลิงฟืนที่คนทั่วไปบริโภคทั่วโลกถึง 2.5 เท่า
การผลิตถ่านเกี่ยวข้องกับการเผาไม้ภายใต้สภาวะไร้อากาศ เมื่อได้รับออกซิเจนมากเกินไป ไม้จะกลายเป็นขี้เถ้า โดยทั่วไปแล้ว เทคนิคการผลิต – เตาเผาดิน ซึ่งใช้โดยเกษตรกรรายย่อย – ไม่สามารถควบคุมปริมาณออกซิเจนได้อย่างเหมาะสม ซึ่งนำไปสู่ความไร้ประสิทธิภาพ พูดง่ายๆ ก็คือ พวกเขาใช้ไม้มากขึ้นเพื่อผลิตถ่านเพียงเล็กน้อยและปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าเมื่อเทียบกับเทคนิคการคาร์บอไนซ์ที่เกิดขึ้นใหม่
ผลที่ตามมาคือการผลิตถ่านเป็นหนึ่งในตัวขับเคลื่อนหลักของทุ่งหญ้าสะวันนาและความเสื่อมโทรมของป่าในอนุภูมิภาคทะเลทรายซาฮารา
