โตโกมีเหตุผลที่จะเฉลิมฉลองในปี 2022 เมื่อโตโกกลายเป็น ประเทศแรกในโลกที่กำจัดโรคเขตร้อนที่ถูกละเลย 4 ชนิด ประเทศในแอฟริกาตะวันตกกำจัดโรคหนอนกินีในปี 2554 โรคเท้าช้างในปี 2560 โรคนอนหลับในปี 2563 และโรคริดสีดวงตาเมื่อปีที่แล้ว โรคเหล่านี้ติดต่อได้หลายวิธี ตัวอย่างเช่น โรคหนอนกินี เกิดจากน้ำในขณะที่โรคนอนหลับติดต่อโดยแมลงวัน tsetse พวกเขาเป็นเพียงส่วนน้อยจากโรคเขตร้อนที่ถูกละเลย ซึ่งส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อชุมชนที่ยากจนและทวีความรุนแรงขึ้น
จากความไม่มั่นคง การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ และสภาพ
ความเป็นอยู่ที่ย่ำแย่ ทุกปี1.7 พันล้านคนได้รับผลกระทบจากโรคเหล่านี้ พวกเขาทำให้เกิดความทุกข์ทรมานอย่างใหญ่หลวง ความอัปยศ ความพิการ – และบางครั้งถึงแก่ชีวิต โตโกบรรลุความสำเร็จครั้งสำคัญด้วยมาตรการต่างๆ สิ่งเหล่านี้รวมถึงการบริหารยาแบบ door-to-door การฝึกอบรมบุคลากรทางการแพทย์ การจัดหาเงินทุนอย่างต่อเนื่อง และการสนับสนุนทางการเมืองที่แข็งแกร่ง
ประเทศในแอฟริกาอื่นๆ ก็มีความก้าวหน้าอย่างมากในการจัดการกับโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยในปี 2565 เบนิน รวันดา และยูกันดาสามารถกำจัดโรคนอนหลับได้ มาลาวีกำจัดโรคริดสีดวงตาและสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก (DRC) กำจัดโรคหนอนกินี
ในอีกทวีปหนึ่ง ในอินเดีย นายกรัฐมนตรีนเรนทรา โมดี ชื่นชมความสำเร็จของประเทศของเขาในการกำจัดโรคไข้ทรพิษ โปลิโอ และโรคหนอนกินี ขณะเดียวกันก็แสดงความเชื่อมั่นว่าจะสามารถกำจัดโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยอีกชนิดหนึ่งได้ “ในไม่ช้า” ซึ่งก็คือโรคลิชมาเนียในอวัยวะภายใน
ทั้งหมดนี้หมายความว่ามีเหตุผลมากมายที่จะเฉลิมฉลอง แต่ชุมชนด้านสุขภาพทั่วโลกไม่สามารถวางใจได้ โรคเหล่านี้ยังคงมีอยู่ในบางพื้นที่
แมลงที่เป็นพาหะนำโรคเหล่านี้จำนวนมากไม่เคารพพรมแดน ดังนั้นจึงไม่มีใครปลอดภัยจนกว่าทุกคนจะปลอดภัย การระบาดใหญ่ของ COVID-19 ทำให้โปรแกรมการควบคุมหยุดชะงักอย่างมากทำให้การบรรลุเป้าหมายการกำจัดโรคบางโรค ล่าช้าออกไปหลายปี บางประเทศยังประสบปัญหาในการจัดการกับโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยเนื่องจากความไม่มั่นคงและความขัดแย้งที่เป็นอุปสรรคต่อความพยายามใน
การควบคุม หรือเนื่องจากมีพื้นที่ห่างไกลขนาดใหญ่ที่เข้าถึงได้ยาก
จำเป็นต้องมีเงินทุนที่เพียงพอเพื่อสนับสนุนการแจกจ่ายยา การฝึกอบรมบุคลากรทางการแพทย์ และการสร้างความตระหนักรู้ เงินทุนสำหรับการวิจัยและพัฒนาก็มีความสำคัญเช่นกัน เพื่อให้นวัตกรรมที่มีแนวโน้มเกิดขึ้นจากห้องปฏิบัติการและสถานทดลองทางคลินิกในแอฟริกาสามารถเข้าถึงแพทย์และผู้ป่วยได้
การรักษาที่ดีขึ้น
หนึ่งในความท้าทายในการจัดการกับโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยคือการขาดการรักษาที่เพียงพอ ยาที่มีอยู่มักไม่ได้ผลเพียงพอหรือยากต่อการบริหาร เช่น ยาฉีดที่ต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นประจำ การรักษาบางอย่างเจ็บปวดมาก อื่น ๆ มีพิษร้ายแรง สำหรับโรคบางโรค เช่น การติดเชื้อราที่เรียกว่าmycetomaซึ่งเป็นโรคเฉพาะถิ่นในซูดาน ไม่มีวิธีรักษาที่ได้ผลเลย การตัดแขนขามักเป็นทางเลือกเดียว
เนื่องจากโรคเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อชุมชนที่ยากจนที่สุดและมีกำไรเพียงเล็กน้อยจากการพัฒนายาใหม่ การวิจัยทางเภสัชกรรมแบบดั้งเดิมจึงเพิกเฉยต่อโรคเหล่านี้ในอดีต
แต่ข่าวดีมากมายในปีที่แล้วทำให้ฉันมีความหวัง ปี 2022 เป็นปีที่น่าทึ่งสำหรับโรคลิชมาเนียในอวัยวะภายใน ซึ่งเป็นโรคประจำถิ่นในแอฟริกาตะวันออก และเป็นสาขาความเชี่ยวชาญของฉันในฐานะแพทย์และผู้เชี่ยวชาญด้านโรคติดเชื้อและเวชศาสตร์เขตร้อน
อ่านเพิ่มเติม: นวัตกรรม – และการวิจัย – เป็นกุญแจสำคัญในการกำจัดโรคเขตร้อนที่ถูกทอดทิ้งในแอฟริกา
โรคนี้เป็นอันตรายถึงชีวิตหากไม่ได้รับการรักษา มันเป็นนักฆ่าปรสิต ที่อันตรายที่สุด รองจากมาลาเรีย ผู้ที่ติดเชื้อลิชมาเนียในอวัยวะภายในจะมีอาการไข้ น้ำหนักลด และอ่อนเพลียอย่างมาก หลายคนไม่สามารถทำงานได้ซึ่งหมายถึงการสูญเสียรายได้ของครอบครัว
แต่ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2565 มีการประกาศการรักษาใหม่ที่สั้นลงและมีประสิทธิภาพมากขึ้น พัฒนาร่วมกับพันธมิตรหลายราย รวมถึง Médecins Sans Frontières การรักษานี้ช่วยลดความจำเป็นในการฉีดยาทุกวันบางส่วน
ในเดือนมิถุนายน องค์การอนามัยโลกยังแนะนำให้ปรับปรุงการรักษาโดยเฉพาะสำหรับผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวีและโรคลิชมาเนียในอวัยวะภายใน สิ่งนี้ทำให้ผู้ป่วยหลายพันคนมีความหวัง ซึ่งมักเป็นแรงงานอพยพตามฤดูกาลที่มีอายุน้อย ซึ่งตอบสนองต่อการรักษามาตรฐานไม่ดี
ผลลัพธ์ที่คาดหวังสำหรับยาชนิดใหม่สำหรับผู้ป่วยนอนหลับได้รับการประกาศเมื่อปีที่แล้ว หลังจากการศึกษาทางคลินิกที่ดำเนินการในคองโกและกินีโดยนักวิจัยชาวคองโกและกินี ยาชนิดใหม่นี้จะเป็นการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญเหนือยาที่มีอยู่และสามารถเปิดประตูสู่การกำจัดโรคได้อย่างยั่งยืน นี่คือความสำเร็จที่โดดเด่น ฉันยังจำได้เมื่อยาชนิดเดียวที่มีให้กับเพื่อนแพทย์ของฉันใน DRC คืออนุพันธ์ของสารหนูซึ่งเป็นพิษมากจนทำให้ผู้ป่วยของพวกเขาเสียชีวิต 5%
การทำงานร่วมกันและการเป็นหุ้นส่วน
อย่างไรก็ตาม ความพยายามในการวิจัยและพัฒนาเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ การทำงานร่วมกันและความร่วมมือเป็นกุญแจสำคัญ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงคำศัพท์: ความสำเร็จที่ผ่านมาในการแก้ปัญหาโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยมีรากฐานมาจากความร่วมมือที่แน่นแฟ้นระหว่างหน่วยงานด้านสุขภาพแห่งชาติ ผู้บริจาคระหว่างประเทศ สถาบันวิจัยทางการแพทย์ มหาวิทยาลัย และภาคอุตสาหกรรม
การรักษาใหม่ที่ฉันกล่าวถึงข้างต้นทั้งหมดได้รับการพัฒนาขึ้นด้วยความร่วมมือดังกล่าว ฉันเป็นผู้อำนวยการสำนักงานแอฟริกาตะวันออกขององค์กรวิจัยทางการแพทย์ระดับโลกที่ไม่แสวงหาผลกำไรชื่อDrugs for Neglected Diseases Initiativeซึ่งมีบทบาทอย่างแข็งขันในความร่วมมือด้านการวิจัยและพัฒนาทั้งหมดนี้
ข่าวดีก็คือมีการสร้างความร่วมมือใหม่ ๆ ขึ้นเรื่อย ๆ ในปี 2022 เราก่อตั้ง LeishAccess ซึ่งเป็นความร่วมมือระดับภูมิภาคในแอฟริกาตะวันออกเพื่อส่งเสริมการเข้าถึงการรักษา leishmaniasis ในอวัยวะภายในและขจัดอุปสรรคที่ยังคงขัดขวางไม่ให้ผู้ป่วยครึ่งหนึ่งเข้าถึงยาช่วยชีวิตที่พวกเขาต้องการ
ความก้าวหน้าทั้งหมดนี้ทำให้ฉันมีความหวัง ความพยายามพิเศษเหล่านี้จะได้ผลในที่สุด ฉันเชื่อว่าในอนาคตอันไม่ไกลนี้ ผู้คนจะหยุดตายจากโรคลิชมาเนีย และจะหายได้อย่างปลอดภัยด้วยยากินง่ายๆ
ช่องว่างจำนวนมากยังคงมีอยู่ โดยผู้คนนับล้านยังคงทุกข์ทรมานจากโรคที่สามารถรักษาให้หายได้ และโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยซึ่งกำลังหายไปอย่างช้า ๆ ก็สามารถกลับมาพร้อมกับการล้างแค้น ซึ่งเกิดจากความขัดแย้ง วิกฤตเศรษฐกิจ ความยากจนที่เพิ่มขึ้น หรือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
แต่ถ้าการลงทุนที่ยั่งยืนควบคู่กับความเป็นผู้นำทางการเมืองของแอฟริกาและความเป็นเลิศทางวิทยาศาสตร์ ก็มีเหตุผลที่ดีที่จะหวังว่าจะกำจัดโรคเขตร้อนที่ถูกละเลยในทวีปนี้
